آرتور شوپنهاور
سخني از اين جستار: «حوادث ناگوار، چه كوچك، چه بزرگ، عنصر اصلي زندگي ما هستند. اين واقعيت را بايد همواره در نظر داشت. اما نبايد به اين علت رنجيده‌خاطر بود.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
كسي كه در همه‌ي حوادث، آرامش خود را حفظ مي‌كند، نشان مي‌دهد كه مي‌داند امكان شرّ در زندگي چقدر بزرگ و پرتنوع است و ازاين‌رو، به آنچه در زمان حال اتفاق مي‌افتد، به منزله‌ي بخش كوچكي از آنچه ممكن است هنوز پيش بيايد مي‌نگرد. اين منش انسان‌هاي شكيباست كه وضعيت نوع بشر را هرگز فراموش نمي‌كنند، بلكه همواره به خاطر دارند هستي انسان چه اندوهبار و اسفناك است و بلايايي كه در معرض آن‌هاست، بي‌شمارند.
كافي است فقط نگاهي به اطراف خود بيندازيم تا اندوهبار بودن هستي را به ياد آوريم: هرجا كه باشيم به‌زودي شاهد پنجه‌افكندن، دست و پا زدن و رنج‌بردن براي [ادامه‌ي] اين زندگي اسفبار، بي‌ثمر و بي‌حاصل‌ايم. اگر اين‌ها را در نظر داشته باشيم، توقعات خود را كاهش مي‌دهيم، مي‌آموزيم كه با وضعيت‌ها و امور اين جهان كه هيچ‌يك در حد كمال نيستند خود را سازگار كنيم و همواره، آماده‌ي روبروشدن با حوادث ناگوار باشيم تا بتوانيم از آن‌ها دوري جوييم يا تحمل‌شان كنيم. زيرا حوادث ناگوار، چه كوچك، چه بزرگ، عنصر اصلي زندگي ما هستند. اين واقعيت را بايد همواره در نظر داشت. اما نبايد به اين علت رنجيده‌خاطر بود.
برگرفته از كتاب:
شوپنهاور، آرتور؛ در باب حكمت زندگي
- شنبه ۲۳ اسفند ۹۳ ۱۱:۳۹
- ۴۱۱ بازديد
- ۰ نظر