شب به هم درشكند زلف چليپائي را صبحدم سردهد انفاس مسيحائي را
گر از آن طور تجلي به چراغي برسي موسي دل طلب و سينه سينائي را
گر به آئينه سيماب سحر رشك بري اشك سيمين طلبي آينه سيمائي را
رنگ رؤيا زده ام بر افق ديده و دل تا تماشا كنم آن شاهد رؤيائي را
از نسيم سحر آموختم و شعله شمع رسم شوريدگي و شيوه شيدائي را
جان چه باشد كه به بازار تو آرد عاشق قيمت ارزان نكني گوهر زيبائي را
طوطيم گوئي از آن قند لب آموخت سخن كه به دل آب كند شكر گويائي را
دل به هجران تو عمريست شكيباست ولي بار پيري شكند پشت شكيبائي را
شب به مهتاب رخت بلبل و پروانه وگل شمع بزم چمنند انجمن آرائي را
صبح سرمي كشد از پشت درختان خورشيد تا تماشا كند اين بزم تماشائي را
جمع كن لشكر توفيق كه تسخير كني شهريارا قرق عزلت و تنهائي را
- شنبه ۲۳ اسفند ۹۳ ۱۵:۰۲
- ۲۶ بازديد
- ۰ نظر